Oktober 2003
Het gaat erg goed allemaal.
Toch ben ik nu wel voor 100% afgekeurd, voor hoelang dat weet ik nog niet.
De groepen ( communities) die ik over BPS heb opgezet, heb ik 1 sept j.l. gesloten. Ik ga door met mn leventje en wil niet steeds herinnerd worden aan een diagnose die toen eens gesteld is. Het zal allemaal wel....denk ik nu. Ben blij dat ik nu de juiste medicatie gevonden heb. Ach,.....sommigen hebben suikerziekte en moeten spuiten, ik heb serotine (neurotransmitter ) tekort en gebruik dus medicatie om van het leven te kunnen genieten.
Het is alleen wel erg ***** dat ik mijn beroep ff niet kan uitoefenen........tja...misschien kan ik het wel weer, maar ben ook bang dat ik dan weer te snel wil en mezelf weer over het hoofd werk. Hmmmmm.....ben er dus nog niet helemaal uit welke richting ik nu uit moet. En dan het woord 'reďntegratie' pfff... Ik heb het aangegeven dat ik weer de arbeidsmarkt wilde verkennen, dus hup naar Klique.......jaja en Klique is nu op de fles! Geen subsidie meer van de staat. Nou ja....................ik ben nu een profiteur met mn mooie WAO inkomen......En zowiezo is een baan vinden al moeilijk genoeg. Ik wil het gratis ( therapiebasis) weer proberen...maar nee...dat mag weer niet van de staat.Oké.....vrijwilligerswerk dan maar. Bingo...juridisch adviseur gevraagd voor de Ama's..maar och, alle nieuwe centra's gaan weer sluiten omdat de regering weer nieuwe ideeën heeft...???!!
Oké, zeg me dan niet dat ik het niet geprobeerd heb. Nou ja, ik vermaak me prima. Net een pup gekocht ( engelse bulldog). Echt een scheet. Dus lekker knuffelen en ravotten.
Ook ga en kan ik weer lekker naar de winkels in mn up. Het kost me ongelooflijk veel energie, maar dan ben ik wel erg trots op mezelf. Af en toe rijd ik eens auto........Openbaar vervoer heb ik nog niet geprobeerd...ik hoef nooit ver weg....maar tja ..het zal er toch eens van moeten komen.....
Oktober 2004
Inmiddels zijn we weer een jaar verder.
Nog steeds houd ik me bezig met BL. Voor zowel hulp aan anderen en omstanders als voor mezelf, omdat het toch nog een stukje van mezelf is. Eind Juli ben ik helemaal gestopt met medicatie. Heb al zolang mét gedaan, nu wil ik eens zonder proberen, back to basic zoals ik dat noem. Het gaat erg goed. Wonderbaarlijk goed zelfs, Nick en ik kijken er zelfs van op! Tuurlijk heb ik nog wel borderline trekjes, maar dat kan net zo goed in mijn karakter liggen. Toch ben ik blij geweest met de diagnose, ookal voldoe ik er nu lang niet meer aan. Het heeft mijn ogen geopend, mezelf beter leren kennen en weten en aangeven waar de grens ligt. Ik leef nu heel bewust en ben me zeer bewust van mijn denken en voelen, ook dat heb ik door de jaren heen geleerd. Genezen??? Ik weet niet, kan dat? Ik kan wel zeggen dat ik wél een bps heb gehad...........zeker wel, dat duurde jaren. Maar nu ben ik een ander mens. Al 2 jaar stabiel, geen rare fratsen. Ik laat het niet meer toe. Ookal hoor ik soms nog dat duiveltje......die het graag anders wil, ik negeer hem. Het is mijn leven en daar hebben we voor gevochten.
Sinds januari 2004 doe ik vrijwilligerswerk bij een museum / zeeaquarium hier in Delfzijl. Zo doe ik de hele registratie van de objecten en help mee met andere dingen die gedaan 'mogen' worden. Ja, mogen want 'moeten' houd ik niet van. Nog steeds volledig in de WAO. Één dezer dagen krijg ik weer een oproep voor een herkeuring. Ik wil best wel weer proberen om een reguliere baan uit te oefenen, maar úit de WAO is ook niet makkelijk. Zo heb ik gewoon eisen. Ik kán wel werken en uit de WAO maar op mijn voorwaarden. Zo wil ik graag in mn eigen regio werken en geen autoritaire baas. En parttime. Da's toch niet veel gevraagd van iemand die WAO krijgt en dr wel weer uit wil.....Maar met de economie van nu is alles moeilijk....dus ook reďntegreren
Onze engelse bulldog ( Willow) is nu ruim 14 maanden en doet het goed op een show. Inmiddels hebben we er nog één bij, een teefje.( Belladonna). Zij is een z.g. uitzet teef. Zij krijgt ook nestjes, niet van Willow, maar die keuze mag de fokker maken. Ze gaat dan voor een paar week terug naar de fokker om te bevallen en te zogen. Gelukkig zijn de fokkers inmiddels goede vrienden van ons en wonen ze vlakbij, dus we werken gewoon samen. Het zijn geweldige honden, duur, maar lief.
Dus eigenlijk heb ik niks te klagen. Alles gaat zn gangetje. Nog steeds ben ik vaak te vinden op het prikbord van de borderline pagina. Omdat ik weet wat het is, hoe het voelt en zo misschien een klein handje vol mensen de goede weg kan wijzen. Krijg ook nog steeds veel mail van mensen met borderline en omstanders. Ook heb ik gehoord dat sommige instanties deze site gebruiken of uitprinten voor mensen met borderline, daar ben ik natuurlijk erg blij mee. Het is ook mijn bedoeling geweest dat mensen iets aan deze site hebben en het gebruiken.
Blijf me vooral mailen. Wanneer mijn energie even op is geef ik dat dan wel aan
Mirella
Februari 2005
Een nieuw jaar met nieuwe mogelijkheden. IK BEN ZWANGER!!!!!!! Vandaar ik ook gestopt was met de medicijnen ;-) Eind augustus heb ik de pil laten staan en was al heel snel zwanger. Half oktober wisten we het en we zijn erg blij. Ik ben nu 20 weken zwanger en alles loopt voorspoedig. Geen stemmingswisselingen, geen depressies, gewoon een vrolijke a.s. moeder. Met de kleine is alles goed, mag niet klagen. Borderline lijkt uit mn leven. Het gaat al zolang goed, nu ook al een half jaar zonder medicijnen.
Ben begin dit jaar begonnen met een nieuwe baan als vrijwilliger op de vrijwilligerscentrale zelf. Wel part-time; 12 uur in de week, maar ideaal voor mij. Daarnaast werk ik ook nog steeds als vrijwilliger bij het museum op de maandagmiddag. De nieuwe baan bevalt me goed. Ik heb mn eigen werkplek en genoeg ruimte om mezelf te ontwikkelen. Ik kan mn ei er wel in kwijt. Ik werk samen met de coördinator van de centrale, maar heb mijn eigen werkzaamheden. Ook weet hij dat ik afgekeurd ben en waarom, maar dat geeft geen enkel probleem. Zo kan ik bekijken wat ik nog aankan qua werk mentaal gezien en ben ik onder de mensen. Dus ik ben fijn aan het opbouwen zodat ik later weer gewoon betaald werk zou kunnen doen.
Als de kleine er is dan wil ik dit graag voortzetten. Even wat anders om handen en ik vind het belangrijk om er ook iets naast te doen dan alleen met de baby bezig te zijn. Het is goed voor mijn eigen ontwikkeling en zo val ik straks niet weer in dat bekende gat. Zoals jullie lezen zit ik duidelijk in een opwaartse spiraal.
Ik breid mijn site dan ook uit met wat persoonlijker dingen dan alleen Borderline. Je kan nu foto's vinden van de babykamer en ik zal proberen wat echo's in te scannen.
I keep you informed ;-)
Mirella
Juni 2005
We zijn de weken aan het aftellen. Nog een kleine 4 week te gaan. Alles voorloopt voorspoedig hier, al wordt het wel zwaarder en moeizamer.
We zijn er helemaal klaar voor.....
xxx Mirella